2012-01-04 Elaine blog

Verdriet, verlies, pijn en wanhoop….
Ernstig verdriet als gevolg van een schokkend feit overkomt jammer genoeg bijna iedereen in het leven. Het kan gaan om het betreurenswaardige verlies van bezit, het nog maar net ontsnappen aan de dood, het overlijden van je kind of levenskameraad of om andere aangelegenheden, zoals het uitraken van een relatie, het verlies van je baan. Na zo’n voorval volgt een heftige emotie. Het verdriet, zoals dat jou zelf treft, is voor anderen nauwelijks aan te voelen. Jouw hele wezen wordt pijnlijk getroffen.

De eerste uren/dagen leef je in een soort droomtoestand, je vraagt je af of het wel écht gebeurd is, je bent verdoofd. Je leeft de eerste ogenblikken als het ware op de automatische piloot, je beseft het nauwelijks. Maar in stille ogenblikken dringt de harde werkelijkheid pas echt tot je door.

Hoe erg het je aangrijpt is voor iedereen verschillend. Het komt des te harder aan als je kort geleden ook al met een treurig feit geconfronteerd werd. Nieuw zeer roept altijd ook oud zeer weer op. Echter, de op een dergelijke emotie volgende verwerking komt voor ieder min of meer overeen.
Het is daarom goed kennis te nemen van veel voorkomende gevoelens. Het verlies geeft veel pijn, verwarring en angst. Je voelt je kwetsbaar en je toekomst is ineens onvoorspelbaar; je voelt je machteloos. Woorden van werkelijke troost zijn er niet; sympathie en blijken van medeleven is het enige wat je van anderen mag verwachten. Die ander hoeft er alleen maar te zijn om je hand vast te houden (letterlijk of figuurlijk). Je hebt nu geen behoefte aan oordeel, hulp of advies. Voor jou is het belangrijkste: een luisterend oor. Misschien kun je zeggen: “Ik wil graag mijn gevoelens eens onder woorden brengen.”
Wordt er niet gezegd: “Samen verdriet delen doet het leed helen”?