Gezonde grenzen aangeven versus Controlerend gedrag

GRENZEN : zijn gezond = luisteren naar de boodschappen van je ziel en daar dan ook aktie in ondernemen
– dit zijn boodschappen doorgeven vanuit jouw ziel die jou vertellen of iets prettigs of onprettig is
– ze beschermen je ook dat een ander jou geen kwaad kan doen of niet kan kwetsen
– het is een soort onzichtbare omheining om je heen die je ruimte creëert tussen jou en die ander, zowel fysiek als emotioneel
– ze zijn heel belangrijk voor jezelf. Zo geef je aan wat je wel of niet wilt.

CONTROLE : beschermen van angst die zich in jou manifesteert
– is een overlevingsstrategie en heeft als functie je te beschermen
– controle gaat vaak over beschermen van angst (kan zijn angst voor verlating, angst om niet goed genoeg te zijn, angst om ruzie te creëren, angst dat de relatie verbroken wordt…)
– je doet je best om iemand anders zijn realiteit, gevoelens te beïnvloeden, in die zin te beïnvloeden over hoe die zich voelt over jou, dat die nog van je houdt, dat die je lief vindt
– je doet je best om iemand anders zijn gedachten te beïnvloeden, dat jij nog altijd de allerbelangrijkste bent, dat hij nog dezelfde mening heeft als jij. Is eigenlijk ongezond in die zin dat je niet in staat bent om allebei een andere mening te hebben, je kunt het niet eens zijn in het oneens zijn met elkaar. Dit veroorzaakt altijd conflict en escalatie.
– je doet je best om iemand anders zijn gedrag te beïnvloeden
DUS je wil voor iemand anders bepalen hoe die zich moet voelen, hoe die moet denken en hoe die zich moet gedragen.
vb : ik wil dat die persoon gezond is, geen drugs neemt, trouw is aan jou,…
Dit lijken allemaal heel gezonde normen en waarden maar wanneer controle om de hoek komt kijken, dan geef je elke keer bewust of onbewust door hoe jij die persoon wil veranderen. Accepteer een persoon zoals die is en natuurlijk mag je het gesprek aangaan en je verlangens uitspreken en verwachtingen uitspreken (verwachtingen = hier zit veel meer druk, verplichtheid/verlangens = uitspreken van iets wat je graag wilt of wenst). Vanaf het moment dat een ander daar geen gehoor aangeeft, dan zal je dat moeten accepteren. En dan heb je de keuze : kan ik hiermee leven of kan ik hier niet meer mee leven? Je komt dan op het kruispunt van blijf ik in deze relatie of niet?
Het gaat er dus om om de realiteit te accepteren zoals die is, wat niet wil zeggen dat jij die persoon zijn gedrag dient goed te keuren. Vanaf het moment dat je blijft controleren, blijft proberen die persoon te veranderen dan ga je tegen de stroom in. Dan blijf je hangen in een illusie in de hoop dat het anders wordt. Een appel kan je niet veranderen in een peer. Je kan melden dat die persoon zoveel potentie in zich heeft, maar het gaat hem om de realiteit zoals die zich NU uit. Kan ik accepteren dat deze persoon een appel is en kan ik stoppen om daarvan een peer te maken?

Je angsten (vb angst om de persoon te verliezen) zijn innerlijk kind angsten. Gevoelens die je eerder in je leven hebt ervaren en je relatie brengt je opnieuw in contact met deze gevoelens. Het is niet omdat dit een oude pijn is dat ze niet echt zijn, ze mogen serieus genomen worden. Het is aan jou om ze te bespreken met de ander en je hoopt natuurlijk om daar een positieve gezonde reactie op te krijgen :
– een ander kan dit niet voor jou doen
– jij kan dit alleen doen door :
* te accepteren zoals die persoon is
* of de keuze te maken dat die persoon toch niet passend voor jou is en
daardoor de relatie te verbreken
* of hoe kan ik mezelf de veiligheid geven zodat ik toch nog in deze relatie kan blijven als ik dat graag wil.

Heb je hier vragen over of wil je erover praten, ik ben er voor je.

Liefs Fanny, box 0017