Loslaten is makkelijker dan je denkt, maar moeilijker als je denkt

Loslaten is een beladen woord. Het klinkt zo simpel, maar het lukt ons niet gemakkelijk om zomaar even de knop om te zetten. Iets te laten gaan, waar je eigenlijk niet meer aan vast wilt zitten. Daarom vind ik het woord meestal ook niet erg op zijn plek. Je kunt wel hard werken aan loslaten, maar bij veel mensen heeft dat het effect dat ze iets wegstoppen, in plaats van dat ze het daadwerkelijk kunnen laten gaan. Dat is niet hetzelfde. Iets dat je wegstopt, komt vroeg of laat weer terug bij je en dan wacht er alsnog de uitdaging om er iets mee te doen. Je hebt het genegeerd, in plaats van er actief iets mee te doen.

In consulten valt het me op hoe men meestal vooral druk is met het analyseren van hetgeen men heeft te laten gaan. Ons brein is altijd in de modus van analyseren en willen begrijpen. Zo blijven we bezig de situatie of persoon, die ons in de weg lijkt te zitten, te analyseren en hopen daarmee antwoorden te krijgen over wat er zich afspeelt of heeft afgespeeld. Het effect hiervan is dat we in de gebeurtenis blijven hangen en daarmee de last alleen maar groter maken, die we daardoor ervaren. Je maakt het trauma zelf groter maakt, door er de focus op te blijven houden. En wat als het je lukt om iets te begrijpen? Dan is het verhaal compleet en dan? Het is dan ook nog maar de vraag of dat het daadwerkelijke ware verhaal is. Daarmee is bovendien de traumaenergie, die je door het gebeuren hebt opgelopen, niet weg. Je hebt er nog steeds geen afstand van genomen. Een ander punt is dat het constante willen analyseren en begrijpen je weghoudt bij jezelf. Je focus ligt op dat moment buiten je en niet bij jezelf. Terwijl het de bedoeling is om juist bij jezelf te blijven en daar te onderzoeken wat er nodig is om iets beters te krijgen, dan je op dat moment in handen hebt.

De enige manier om ergens afstand van te nemen is door gevoelens en emoties heengaan, die horen bij hetgeen jou bezighoudt. Jou trauma bezorgd. De kracht om te helen zit hem in het doorvoelen van bijvoorbeeld pijn, verdriet, angst of boosheid. Daarmee geef je aan dat het ok is dat ze er zijn en worden ze vanzelf kleiner. Gaat de lading eraf en komen emoties minder vaak terug. Bovendien hebben ze langzaam aan minder vat op je, omdat je steeds beter weet hoe ermee om te gaan. Uiteindelijk zullen ook de gebeurtenissen, die tot deze gevoelens geleid hebben, je minder of helemaal niet meer bezighouden. Een weg naar buiten uit ballast, die je ervaart. Loslaten is gemakkelijker dan je denkt, maar moeilijker als je denkt.